Hipoglikemia u osób starszych

W przebiegu hipogilkemii u osób młodych i w młodszych grupach wiekowych na początku zwykle występują objawy ostrzegawcze, takie jak: pocenie się, kołatanie serca, drżenie rąk i lęk. Następnie występują objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego, jak: ból i zawroty głowy, problemy z koncentracją, osłabienie, bełkotliwa mowa, zaburzenia zachowania, zaburzenia orientacji, senność i utrata przytomności.

W grupach osób w wieku podeszłym chorzy częściej mają już zaburzenia pamięci, zaburzenia kojarzenia, zaburzenia mowy w następstwie zmian zwyrodnieniowych w ośrodkowym układzie nerwowym na tle miażdżycy. W tej grupie chorych podczas hipoglikemii objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego są bardziej wyraźnie demonstrowane niż objawy ostrzegawcze, które wynikają z kontrregulacji w układzie autonomicznym. Zaburzenia świadomości, zaburzenia osobowości podczas hipoglikemii mogą też być omyłkowo uznane za zaburzenia psychiatryczne.

Hipoglikemia u ludzi w podeszłym wieku może się przyczyniać do rozpoznania innych schorzeń, takich jak: ostry zawał serca, komorowe zaburzenie rytmu serca, udar mózgu czy ostra niewydolność serca. Mogą one współistnieć z hipoglikemią.

Nawracające ciężkie hipoglikemie są często przyczyną nasilenia się zaburzeń poznawczych u chorych w starszym wieku, prowadzą one bowiem do uszkodzenia komórek nerwowych w ośrodkowym układzie nerwowym i nasilenia zaburzenia świadomości. Wieloletnie badania osób w starszym wieku z cukrzycą typu 2 wykazały, że hipoglikemia zwiększa u nich ryzyko wystąpienia demencji o 139% w porównaniu do osób z cukrzycą typu 2, ale bez epizodów hipoglikemii.

Hipoglikemia reaktywna co to jest?

Efekt Somogyi występuje u osób w wieku podeszłym częściej występuje u osób w wieku podeszłym częściej w porównaniu do jego występowania w grupie osób dorosłych. U osób w wieku podeszłym częściej występuje również nieświadomość hipoglikemii.

U osób z cukrzycą typu 1 i typu 2 w podeszłym wieku, u których długotrwała cukrzyca spowodowała wystąpienie neuropatii cukrzycowej, objawy ostrzegawcze hipoglikemii są często osłabione lub nie ma ich wcale. Takie osoby podczas niedocukrzenia wymagają szybkiej interwencji ze strony samego chorego i/lub osób opiekujących się chorym w wieku podeszłym, jak również wymagają szczególnej opieki ze strony personelu medycznego.

Intensywność objawów hipoglikemii u osób w wieku starszym jest dużo mniejsza niż u ludzi młodych. W starszych grupach wiekowych objawy utraty przytomności Matyka i wsp. obserwowali przy glikemii 3,0 mmol/l, podczas gdy w młodszych grupach wiekowych objawy utraty przytomności występowały przy glikemii 3,6 mmol/l.

Osoby w wieku podeszłym mają niejednokrotnie ograniczoną wiedzę na temat objawów, przyczyn i leczenia hipoglikemii oraz trudności w zrozumieniu tych informacji. Edukacja osób z tej grupy chorych powinna być bardziej intensywna i wielokrotnie powtarzana. Należy edukować w tym zakresie również opiekunów osób chorych na cukrzycę.

Z wiekiem dochodzi do modyfikacji konrregulacji hormonalnej podczas hipoglikemii, jak również do modyfikacji objawów klinicznych. Wraz z następującym niedoborem wydzielania insuliny u osób z cukrzycą typu 2, z upływem czasu następuje zaburzenie konrregulacji podczas hipoglikemii, podobnie jak u osób z zaawansowaną cukrzycą typu 1.

W obrazie klinicznym hipoglikemii występują także takie problemy, jak: hipoglikemia w nocy, nawracające hipoglikemie i zespół nieświadomości hipoglikemii.

W czasie hipoglikemii mogą wystąpić objawy autonomiczne (np. pocenie się, drżenie rąk, zmęczenie), neuroglikopeniczne (np. senność, zaburzenia koncentracji, uczucie głodu) i objawy zaburzeń poznawczych (np. niepokój psychiczny, zaburzenia mowy i podwójne widzenie).

Nie zawsze występują objawy ostrzegawcze.

Każdy chory ma nieco inne objawy, dodatkowo mogą się one zmieniać wraz z wiekiem, czasem trwaniem cukrzycy i przebiegiem leczenia.